Verslag Kerkenraad
De Algoede zegene u en allen die u lief zijn.
Als inspiratie kijkt en luistert U naar het fenomenale “ Erbarme dich” uit de Mattheus Passion
www.youtube.com/watch?v=BBeXF_lnj_M
Gedicht: Plaatsen
Er is het lopen om ergens te komen en er is het
lopen in het wilde weg omdat je
ergens moet blijven, er is het lopen in honger
en kou om die niet meer te hebben en er is lopen
om niets meer te hebben, er is herinnering en
vergeten. Iemand denkt dat een leven
is wat het zegt, een plek waar een lichaam wil blijven
(mogelijk zijn), maar een lichaam wil altijd
aankomen ergens waarvan het weet waar het is
Loopt, staat op zijn schaduw, kijkt, herkent niks
Ida Gerhardt
Uit de gemeente
Zondag 17 september.
Na twee weken prachtig en erg warm zomerweer is het deze zondagmorgen
koel, bewolkt en regenachtig. In de Lutherse Schuilkerk gaat onze eigen dominee
Dirk Ophoff voor. Het orgel wordt bespeeld door Henny Blom. Een twintigtal
mensen heeft vandaag de weg naar de kerk gevonden.
De aankondiging van de dienst heeft me nieuwsgierig gemaakt. Gemeenteleden
en belangstellenden van de Lutherse gemeente ontvangen een paar dagen voor
een dienst informatie over de dienst en wie er voorgaat. Daarin schrijft Dirk
Ophoff: ‘Hoewel niemand nu de uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen in
november kan voorspellen, staat één ding wel vast: we zullen in de campagne
nog heel vaak het woord 'bestaanszekerheid' horen. ….. In de evangelielezing van
deze zondag beluisteren we Jezus' oproep om juist niet bezorgd te zijn. Neem
een voorbeeld aan de vogels in de lucht, zegt Hij, of aan de lelies in het veld.
Zitten de politieke partijen die van bestaanszekerheid hun speerpunt maken er
dus naast? Of moeten we dat anders zien? En wijzelf, als wij ons persoonlijk
misschien ook zorgen maken, wat betekenen deze uitspraken van Jezus voor
ons? In mijn overdenking ga ik in op deze vragen’.
De dienst begint met psalm 86 ‘Hoor mij Heer, wil mij antwoord zenden’. Een
prachtige melodie met troostende woorden voor de mens die Gods aangezicht
zoekt en de mildheid van God die mensen altijd zal vergeven. Meteen al komt bij
de schuldbelijdenis de vraag om vergeving in de liturgie aan de orde. Dat raakt
me. Ik voel me zeker geen zondaar, maar toch. Het zondagslied 225 geeft een
inkijkje waar het deze zondag waarschijnlijk over zal gaan. Het gaat over de Heer
‘die zijn goedheid ons bewijst, die ons alle dagen spijst, God die ook de vogels
voedt, die het leven leven doet, God is voor de mensen goed’.
De evangelielezing is uit Matteüs 6: 24-34. Een prachtig verhaal. Ik bedenk me:
zouden we niet moeten worden als een kind? Want er valt zoveel te zien, zoveel
te ontdekken, zoveel te leren, juist ook vanuit de schepping. Jezus geeft een stuk
aanschouwelijk onderwijs vanuit de schepping: ‘Kijk naar de vogels in de lucht (…)
Kijk eens naar de lelies’. Wat valt er bij hen dan precies te zien? Onbezorgdheid.
Na deze lezing zingen we een geloofsbelijdenis. De Lutherse gemeente is gewend
om iedere dienst het geloof te belijden. Dirk heeft gekozen voor het prachtige
lied 939 ‘Op U alleen, mijn licht, mijn kracht’. Een mooie tekst en een mooie
melodie.
Op dit moment verheug ik me wekelijks. Helemaal als de voorganger mooiere
wat onbekendere liederen laat zingen. Lied 939 is een wat moeilijker lied, maar
de gemeente slaat zich hier zingend goed doorheen.
De preek van Dirk Ophoff ontroert me. Het gaat in eerste instantie over
bestaanszekerheid. Het thema waar we in aanloop naar de verkiezingen in
november nu al veel over horen. Veel mensen hebben te maken met
koopkrachtverlies en kunnen amper rondkomen. Het lijkt erop alsof Jezus zegt
dat we ons daar niet al te druk over moeten maken. Immers: “maak je geen
zorgen over wat je zult eten of drinken, of wat je moet aantrekken”.
De Lutherse traditie reikt een concept aan dat kan helpen om met dit
spanningsveld om te gaan: de tweerijkenleer. Het komt erop neer dat Luther
zegt (en daarmee staat hij in de lijn van de kerkvader Augustinus) dat God de
wereld op twee manieren regeert. In de eerste plaats door middel van het
evangelie en door de werking van de Heilige Geest. Daardoor gaan de gelovigen
God gehoorzamen; hun manier van leven gaat overeenstemmen met Gods
bedoeling. In de tweede plaats regeert God door middel van de overheid. Want
lang niet iedereen is gelovig, lang niet iedereen laat zich aanspreken door het
evangelie en leiden door de Geest. De overheid moet optreden als dat nodig is.
En zo gaat dat ook in ons land. De overheid mag blij zijn dat er op allerlei
manieren gedeeld wordt. Denk bijvoorbeeld aan de voedselbank en denk aan
kerken die zich voor behoeftige mensen inzetten.
Maar waarom zegt Jezus hier zo nadrukkelijk: ‘wees niet bezorgd’? Is het omdat
bezorgdheid ons zo in beslag neemt? De praktijk bewijst maar al te vaak dat het
steeds opschuift: meer bezit betekent misschien meer bestaanszekerheid, maar
je hebt ook meer te verliezen Bezorgdheid los je niet op met meer middelen,
bezorgdheid los je alleen op door met die houding te breken. Hier dicht
tegenaan ligt een ander punt dat Jezus maakt, het helpt niet om je zorgen te
maken: ‘wie van jullie kan door zich zorgen te maken één dag aan zijn levensduur
toevoegen’, zegt Hij. Die hele houding van je zorgen maken is een valkuil. We
trappen er gemakkelijk in, het overkomt ons zomaar. Maar helpen doet het ons
niet.
En bestaanszekerheid levert het je niet op. Buffers aanleggen, zodat je in
principe de eerste schokken kunt opvangen, mocht het zover komen, is niet de
oplossing. Jezus’ oplossing is veel radicaler: verzamel schatten in de hemel, daar
vreten mot noch roest ze weg, daar breken geen dieven in om ze te stelen. Dat is
niet waar je aan toekomt, als je in die modus van bezorgdheid blijft zitten.
Laten we eerlijk zijn: dit is geen les die we gemakkelijk leren. Het zich zorgen
maken zit vaak heel sterk in ons. Het mooie is dat Jezus ons in dit verhaal
tegemoet komt met de voorbeelden van de vogels en de lelies. Alleen al het feit
dat je je aandacht daarop richt, kan je helpen om uit die vicieuze cirkel van je
eigen zorgen los te komen. Wees nu eens even niet met je eigen zorgen bezig,
maar kijk eens om je heen. Kijk eens hoe mooi de schepping is: de prachtige
bloemen in het veld. Kijk eens hoe vol leven ze is: al die vogels die zich geen
zorgen maken, maar die elke dag wel genoeg te eten hebben omdat God in zijn
schepping voor ze zorgt. Waar wij gemakkelijk verkrampen door onze zorgen,
reiken de vogels en de lelies ons een andere manier aan van in het leven staan.
Probeer jezelf te zien als onderdeel van die veelkleurige schepping. Als het er
voor de vogels is en de bloemen, durf dan te geloven dat het er ook voor jou zal
zijn. Dat er een Vader in de hemel is die voor jou zorgt.
Dirk Ophoff benadrukt nadrukkelijk dat het niet gemakkelijk is, om niet bezorgd
te zijn. Hij vindt het zelf ook niet gemakkelijk. Want waarop stel je je vertrouwen?
Op de koopkrachtplaatjes? Op middelen die je op aarde verzamelt? Of op het
koninkrijk van God en een hemelse Vader die weet wat jij nodig hebt? Uiteindelijk
kun je de vraag niet ontlopen: waar zoek je je bestaanszekerheid?
Ik ben geraakt door de preek. Hij lijkt mij op het lijf geschreven. Prachtig!
Na de preek is er een korte stilte. Wat is het toch fijn om in een stilte de prachtige
woorden te kunnen overdenken. Dan zet organist Henny Blom met dromerige en
romantische tonen ‘Bist du bei mir’ van Johann Sebastian Bach in. Ik vind dit één
van de meest aangrijpende composities in de muziekgeschiedenis. Het is
schitterend en ontroerend om deze muziek op dit moment te horen. Henny
speelt heel puur en vol overgave. Het ontroert ons in de kerk. De woorden
klinken niet, maar ik hoor de schitterende vertaling van Gerard Alderliefste van
deze tekst, die ik regelmatig beluister. ‘Ben jij bij mij. Als ik zal sterven. Dan kan ik
rustig gaan en diep gelukkig zijn. Ben jij erbij. Is dat het einde. En doe mijn ogen
met jouw lieve handen dicht. Doe mijn ogen met jouw handen dicht. Ben jij bij
mij. Als ik zal sterven. Dan kan ik rustig gaan en diep gelukkig zijn. Rustig gaan en
diep gelukkig zijn’. Wat past dit stuk muziek goed bij de preek. Het is ook geen
toeval. Henny Blom had twee muziekstukken voorbereid en kiest vanwege de
preek voor deze muziek.
Als slotlied klinkt lied 23c ‘Mijn God, mijn herder zorgt voor mij’. Dat lied vat de
hele dienst samen. Een prachtige tekst en een heerlijke melodie. Ik ben blij dat ik
deze morgen in de kerk aanwezig was. Alles klopte en de sfeer was bijzonder. De
prachtige Schuilkerk, de liturgie, de lezingen, de preek, de stilte en de muziek
hebben mij geraakt. Wat is het toch fijn dat er een plaats is waar je dit zo kunt
ervaren. Hiervoor kom ik naar de kerk. Hier word ik echt blij van.
Bob van der Meulen
Bob van der Meulen
Na 22 jaar als Kerkenraadslid in onze gemeente
actief te zijn geweest heeft Bob van der Meulen
aangegeven om per 31-12-2023 te willen stoppen.
Wij zijn als gemeente Bob veel dank verschuldigd.
Zijn tomeloze inzet als ambtsdrager van onze
Evangelisch Lutherse Kerk Gorinchem is van groot
belang geweest. Een jaar geleden stopte Bob na een
periode van 21 jaar als voorzitter van de
Kerkenraad. Zowel binnen als buiten onze
gemeente is Bob het gezicht van onze kerk. Na de
dienst van 17 december (derde advent) wordt Bob in het zonnetje gezet en hopelijk
kunt u daarbij zijn.
Commissie Toekomst
De Kerkenraad heeft van de Commissie Toekomst een uitgebreid voorstel gekregen
om activiteiten te ontplooien waarbij we onder andere onze zichtbaarheid kunnen
vergroten. De Commissie Toekomst wordt bedankt voor het aanleveren van dit
plan. Om te kunnen bepalen of en zo ja welke punten van dit voorstel kunnen
worden opgepakt door de Kerkenraad zal gezien de toekomstige krappe
bezettingsgraad eerst opvolging plaats moeten vinden. Heeft u interesse dan kunt u
contact opnemen met Bert Walhain telefoonnummer 030-2579123.